وبگاه شخصی سعید هراسانی

این وبلاگ شخصی و تنها بیان کننده افکار، یادداشت ها و مقالات نویسنده می باشد

وبگاه شخصی سعید هراسانی

این وبلاگ شخصی و تنها بیان کننده افکار، یادداشت ها و مقالات نویسنده می باشد

وبگاه شخصی سعید هراسانی

سعید هراسانی
دانشجوی ارشد مطالعات توسعه دانشگاه تهران
saeid Harasani
Graduate student of Development Studies at university of Tehran
E.mail: saeid.harasani@yahoo.com
Good Luck

https://t.me/saeidharasani_ch

طبقه بندی موضوعی

۴۶ مطلب با موضوع «برنامه ریزی اجتماعی» ثبت شده است

ما مردمان شهر چه حقی نسبت به یکدیگر داریم؟!

سعید هراسانی | دوشنبه, ۸ خرداد ۱۳۹۶، ۰۴:۴۴ ب.ظ

همواره یکی از دغدغه های سیاست گذران اجتماعی چپ و راست در بازتوزیع منابع جامعه توجه به اقشار ناتوان جامعه بوده است. زنان سرپرست خانوار، ناتوانان جسمی و ذهنی، بی خانمانان، بیماران خاص و غیره از جمله این افراد هستند که همیشه مناقشه برسر آنان بوده است. درواقع سوال مناقشه اصلی این است که بازتوزیع منابع جامعه به نفع این افراد و توجه به آنان آیا امری مشروع و اخلاقی است یا نامشروع و غیراخلاقی؟

کسانی که چنین بازتوزیعی را غیرمشروع میدانند به طور خلاصه دو استدلال دارند: اول آنکه چنین سیاست هایی به افزایش این گروه ها و نیز ولنگاری آنان و طلبکاری آنان منجر می شود. دوم آنکه بازتوزیع منابع جامعه جدای از پیامدهای سیاستی آن، آیا اخلاقا مشروعیت دارد؟ به عبارت ساده تر دیگر اعضای جامعه چرا باید جور افراد ناتوان را بشکند؟ چرا همچون اسپنسر استدلال نکنیم ضعیف ها بروند و قوی تر ها بمانند؟

طرفداران سیاست های بازتوزیع به نفع اقشار پایین دست جامعه اما نظری خلاف گروه پیش گفته دارند، اینان بر اساس اصول انسانگرایانه از یک طرف و نیز درس های چپ گرایانه خود و مفاهیمی مثل استثمار و غیره حقوق گروه های پایین دست جامعه می دانند.

  • سعید هراسانی

شورای شهر و مصائب انتخاب توده ای

سعید هراسانی | يكشنبه, ۳۱ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۰۸:۴۸ ب.ظ

با شروع اعلان تدریجی نتایج شورای شهر، آرام آرام  شگفتی های دوره پنجم شوراها رونمایی می شوند، انتخاب پاکبان در رشت، انتخاب دست فروش در خرم آباد و قص علی هذا! پذیرش دموکراسی و احترام به نظر اکثریت یکی از پایه های اساسی مدیریت شهری در جهان قرن 21 است، اما آیا واقعا چنین افرادی می توانند بار نمایندگی ما در شوراها را متحمل شوند؟ قبل از پرداختن به ابعاد و چرایی موضوع لازم است ذکر شود که رای آوردن چنین افرادی بسیار بهتر از رای آوردن ورزشکاران و هنرمندان به سبب آشنا بودن نامشان است، با این حال همه این ها ناشی از سازوکار نامناسب انتخابات در ایران است.

 

اول؛ چندنفر از رای دهندگان از وظایف شوراها اطلاع دارند؟ چند نفر از رای دهندگان بغیر از موقع انتخابات سروکارشان به شورا می خورد؟ یکی از عمده دلایلی که هر یک از شهروندان موقع انتخاب به صورت توده ای نام نامزد مورد نظرشان را در صندوق های رای می اندازند این نکته است که اصلا شورا در زندگی آنان هیچ نقشی ندارد! چنین مسئله ای سبب می شود شورا محل بخت آزمایی کسانی باشد که تنها از آن به نون و نوایی خواهند رسید و مردم نیز بسته به یک جو فراگیر دست به انتخاب میزنند.

 

دوم؛ احزاب چه نقشی در زندگی ایرانیان دارند؟ عمده ترین دلیل ناکارآمدی نظام انتخاباتی در ایران (از ریاست جمهوری گرفته تا شورای روستا) عدم حضور یکی از اصلی ترین پایه های نظام دموکراسی نمایندگی در ایران است. چه سازوکاری وجود دارد که شخص مورد نظر زمانی که وارد شورا شد، به وعده های خود عمل کند! نکته مهم تر آنکه اصلا چطور امکان دارد برای شورای شهر بدون داشتن اکثریت وعده بدهیم!!!! عده ای پاسخشان این است که آن نماینده باز هم می خواهد در عرصه سیاست شهری باقی بماند، اما اگر فرد چنین چیزی را نخواهد چه؟ در همه جای دنیا این احزاب هستند که مسئولیت کاندیدای خود را بر عهده میگیرند و هر چه اتفاق بیوفتد مردم آن را از چشم حامیان آن نماینده میبینند، احزاب نگاه طولانی مدت دارند و همین امر باعث می شود نمایندگان خود را کنترل کنند. زمانی که در ایران حزب معنایی ندارد، مردم آگاهی ای به نامزد ها ندارند و در صورت هر اتفاقی کسی مسئولیت آنان را بر عهده نمی گیرد، آنگاه این میشود که شانس و شناخت اسمی (نه سابقه) تنها دلیل رای دادن می شود.

 

سوم؛ اعضای شوراها قرار است نمایندگان ما باشند، اما آیا تا به حال کسی از شما با نماینده خود از نزدیک صحبت کرده اید؟ تا به حال خواستید او را ببینید و توانسته اید؟ یکی از مهم ترین دستاوردهای دموکراسی نمایندگی دسترسی به نمایندگان است و این محقق نمی شود، مگر آنکه نمایندگان شما در دسترس ترین حالت به شما باشند. در واقع مسائل محل زندگی شما به نمایندگان شما در شهر مربوط نمی شود و باید کسی باشد که شما در محله خود به او دسترسی داشته باشید و مشکلات محلی خود را به وی بیان کنید و هرزمان برای رفع این نیازها به امکانات بیشتر یا مربوط به کل شهر نیازبود نمایندگان شما در محل آن را به نمایندگان شهری منتقل کنند. در غیر این صورت تمام مسایل محل باید در محل زندگی شما رفع رجوع شود. حال نکته اصلی این موضوع این است که شاید شما در شهر چندین میلیونی تهران نتوانید دو هزار و خرده ای نامزد را بشناسید! اما حتما در محل خود افرادی مورد اعتماد خواهید شناخت.

 

https://t.me/saeidharasani_ch

 

  • سعید هراسانی

نگاهی به برنامه ششم توسعه

سعید هراسانی | سه شنبه, ۱۱ اسفند ۱۳۹۴، ۰۹:۲۳ ب.ظ

اول؛ هرنوع شرح تحلیلی از برنامه­ های توسعه ­ای نیازمند پرداختن به محتوا و بستر اجتماعی- اقتصادی منتهی به آن است. هرچند محتوای برنامه­ ها با پشتوانه نظری اجماع شده در بدنه حاکمیت نگاشته می­شود، اما نظریه در چنین اسنادی بر پایه رخداد­های خرد و کلان درون یک نظام مطرح می­شود. تحلیل محتوای هر نوع سند دولتی بدون توجه به بستری که منتهی بر نگارش آن شده تلاشی ناقص قلمداد می­شود. حال در اسناد بالادستی­ ای چون برنامه­ توسعه این قضیه جدی ­تر نیز می­شود. برنامه­ های توسعه ابتدا بر پایه ارزش­ های ایدئولوژیک و سپس در سپهر تکنوکراتیک تدوین می­گردند.

بنابراین تحلیل یک برنامه بدون توجه به شرایط حاکم بر فضای حاکمیت و نیز جامعه کاری فایده ­­مند نیست. برهمین اساس در این تحلیل اولا سابقه 70 ساله برنامه­ ریزی در کشور و سپس چشم­ انداز بیست ساله مورد توجه خواهد بود. همچنین شرایط اجتماعی و اقتصادی ایران در پیش و پس حضور دولت یازدهم و نیز اندیشه ­های نظری حاکم بر کابینه دولت به عنوان مولفه­ های کلیدی موثر بر تدوین برنامه ششم به صورت مبسوط توضیح داده خواهد شد و در تحلیل برنامه ششم از آن استفاده خواهد شد.

  • سعید هراسانی

تحلیل اقتصادی رفاهی وام بیست و پنج میلیونی خودرو

سعید هراسانی | يكشنبه, ۲ اسفند ۱۳۹۴، ۱۱:۵۶ ب.ظ


اشاره: در راستای هر تحلیلی باید به دو ساحت متفاوت از هر سیاستی توجه داشت، ابتدا هدف قصد شده از آن سیاست که در ذهن سیاست گذار است و سپس نتایج عملی آن سیاست. شناخت این دو و مقایسه آنها با یکدیگر و همچنین توجه به پیامد­های ناخواسته آن ( فارغ از هدف اصلی که در نتایج عملی حاصل شود یا خیر) ساختمان یک تحلیل از سیاست ­های اجتماعی و یا اقتصادی را می سازد.

پیامد سیاست­ های پوپولیستی دولت احمدی­نژاد رکود تورمی بوده است. آنچنان که سال ها قبل فردریش فن هایک اقتصاد دان مطرح اتریشی نیز بیان داشت خصلت دولت ­های رفاه ایجاد رکود تورمی است. این امر بسیار ساده است. بازار به صورت خودکار این چنین عمل می کند که هرگاه عرضه کم شود (رکود) قیمت بالا میرود و در نتیجه تولید برای کسب سود بیشتر رشد میکند و هرگاه تورم شکل گیرد، تقاضا کاهش یافته و بنابراین قیمت کاهش می یابد. اما دولت­ های رفاهی و به طور کلی تمام دولت ­هایی که سهم بودجه جاری و عمرانی شان بالا است بدون توجه به شریط بازار حجم نقدینگی را بالا برده و در بلند مدت رکود و تورم را همزمان با یکدیگر به جریان می اندازند که کنترل آن بسیار دشوار میشود.

  • سعید هراسانی

معمای فرزند خواندگی: کارکرد و اخلاق در سیاست گذاری اجتماعی

سعید هراسانی | پنجشنبه, ۲۲ بهمن ۱۳۹۴، ۱۱:۱۹ ب.ظ

اشاره: در هنگام بحث حول سیاست های رفاهی توجه به دو مسئله کارکرد و اخلاق از اهمیت اساسی برخوردار است. البته تمایز قایل شدن بین این دو به معنای جداانگاری آنان از یکدیگر نیست، بلکه توجه به دو بعد یک مسئله است. در اینجا درباره هدف و وسیله صحبت نمی کنیم که داستانی تکراری شده است (هرچند حل نشده)، درباره تصمیم گیری و بنیان های ارزش مدارانه تصمیم سازی در سیاست اجتماعی بحث می کنیم.


اساس این یادداشت بر پایه یک معما نهاده شده است که از قضا مبتنی بر داستانی واقعی است. با این حال قبل از ذکر داستان لازم است بیان شود که هرچند تصمیم فردی محور این داستان است، اما این به معنی بی ارتباط بودن آن با سیاست های کلان نیست، اتفاقا ماهیت هردوی این تصمیم سازی ها یکی و تنها در دامنه تاثیرات آنها می توان تمایز قایل شد.

مسئله از این قرار است که خانواده ای چهار نفره، فقیر (هیچ کدام از اعضا چه مرد و چه زن کار ندارند، مرد قبلا کارگر ساده بوده است) و با وضعیت نامناسب رفاهی صاحب چهار قل فرزند به صورت همزمان می­شوند. همانطور که بیان شد، وضعیت اقتصادی خانواده شدیدا ضعیف بوده و فرزندان به طور قطع در حال حاضر از وضعیت بسیار نامناسبی برخوردار خواهند بود. در همان شهر زوج ثروتمندی زندگی می کند که فرزنددار نمی شوند. این زوج تصمیم می گیرد تا یکی از چهار فرزند تازه متولد خانواده فقیر را به فرزندخواندگی قبول کنند. آنان هم به نیت خیرخواهانه و هم برای قبول کردن خانواده فقیر متعهد می شوند تا علاوه بر اینکه فرزند تحت سرپرستی خود را به بهترین نحو حمایت کنند، سایر فرزندان خانواده فقیر را نیز تحت حمایت مالی خود قرار دهند تا وضعیت آنان نیز بهبود یابد. پس از بیان این پیشنهاد به مادر خانواده، وی این خواسته را رد کرده و آن را بیشرمانه می خواند.

  • سعید هراسانی