برنامه ریزی رفاه و شهروند فعال
گسترش حوزه های ورود دولت ها در جهان امروز به امری ضروری تبدیل شده است. این امر در کنار تلاش برای کوچک سازی دولت ها بوده و نتیجه آن یک تضاد بین کارویژه های دولت است. در کنار این ها بر هیچ آگاهی پوشیده نیست که در دنیای امروز ما دنیایی یک پارچه، ریسکی و پیچیده است و توان پیشبینی امور را از کف دولت ها رهانیده است. این امر دولت ها را در کلیه برنامه ریزی های رفاهی با مشکل مواجه ساخته است. در این یادداشت قصد دارم تا به این پیچیدگی ها پرداخته و ایده های را برای عبور از آن بپرورانم.
علاوه بر خاصیت ارگانیک جوامع امروز که به قول دورکیم نه به صورت مکانیکی-فیزیکی بلکه به صورت شیمیایی (ترکیب متغییر های پیچیده با یک دیگر) قابل بحث است، باید یکپارچه شدن جامعه جهانی و شکل گیری شهروند جهانی را باید مزید بر علت دشوار شدن فرایند برنامه ریزی دانست. جدای از این شهروند انعکاسی به تصمیمات دولت و بیم و امید های حاصل از آن واکنش نشان داده و روابط پدرسالانه حکومت با خود را نمی پذیرد. همچنین ریسک های خود ساخته ( ن.ک: جهان رها شده) و شهروند انعکاسی در مقابل پیامد های این برنامه ها پاسخ می طلبد و دولت را به حال خود رها نمی سازند. در کنار اینها دموکراتیزه شدن جوامع و آزادی های فردی خود مشکل دیگری ایجاد کرده است.