برابری و آزادی در سیاست اجتماعی
اشاره: طیف ایدئولوژیک راست و چپ و یا آزادی خواهی و برابری خواهی یکی از مباحث قدیمی اما چالشی و پابرجای حوزه علم و عمل سیاست گذاری اجتماعی است. در واقع هر گونه انتخاب در این طیف سایر ابعاد سیاست گذاری را مشخص می کند. در این یادداشت قصد آن را ندارم تا به تشریح گفتمان این دو رویکرد و نظام رفاهی بپردازم، از تاریخچه آن و یا نظریه پردازان مطرحشان سخن به میان بیاورم. آنچه در این مقال می خوانید شرحی است بر ماهیت این دو رویکرد.
آزادی خواهی و لیبرال های طرف دار آن وضع روشنی در قبال دیدگاه خود دارند، و نیازی به توجیه چرایی توجه به آزادی ندارند. در واقع هر کسی و در هر مکتبی با هر تعریفی از آزادی نمی تواند آن را زیر سوال ببرد. طرف داران این نظرگاه بر این عقیده هستند که آزادی انسان از هر چیزی مهم تر و قابل تامل تر هست. به تعبیری می توان گفت مدرنیته حول محور آزادی شکل گرفته و همه چیز باید به آزادی انسان ختم شود. همان چیزی که دورکیم به آن اشاره می کند یعنی فراگرد فردگرایی، بنا به نظر این اندیشمند خط سیر تکامل بشری با رشد فردگرایی تعریف می شود، یعنی جدا شدن از سنت و به تعبیر گیدنزی انتخاب سبک زندگی!(برای مطالعه آرای گیدنز به کتاب جامعه شناسی وی و برای مطالعه نظریات دورکیم به کتب نظریات جامعه شناسی از جمله ریتزر، کوزر و آرون نگاه کنید).
